De Partido Popular likt zijn wonden na de vervroegde Catalaanse verkiezingen van 21 december. De Catalaanse afdeling ligt op de afdeling intensieve zorgen, binnen de partij groeit de kritiek op de aanpak van de politieke crisis en de liberalen van Ciudadanos dreigen een paard van Troje te worden voor de PP. Ciudadanos heeft tijdens de Catalaanse verkiezingen een groot deel van het Partido Popular electoraat binnengerijfd en was de eerste partij om twee jaar geleden de federale minderheidsregering van de PP te steunen net zoals onlangs met het fameuze artikel 155.
De independentistas blijven onderhand aan zet om een nieuwe Catalaanse regering te vormen. Eergisteren besloot de rechter dat Oriol Junqueras, de leider van het links republikeinse ERC, in voorhechtenis blijft waardoor de verbannen Carles Puigdemont nu nog meer in de schijnwerpers komt te staan om zichzelf op te volgen. Maar hoe ? Op enige welwillendheid van het Spaanse gerecht lijkt hij niet te moeten rekenen sinds de beslissing van afgelopen vrijdag. Ondertussen is the talk of town in de (sociale) media het neologisme Tabarnia.
De vlag van Tabarnia: een samentrekking van de vlaggen van de provincies Tarragona en Barcelona. Het bedrijf dat de vlag produceert, kan de vraag niet bijhouden.
Het burgerplatform Barcelona Is Not Catalonia stelt op een ironische manier voor om een deel van de provincies Tarragona en Barcelona te laten overgaan in een nieuwe Spaanse autonome regio, Tabarnia, om zich zo af te scheiden van de rest van Catalonië. Het meest verstedelijkte deel van deze twee provincies is multicultureler dan de dun bevolkte, rurale provincies Lleida en Girona, tweetalig Spaans-Catalaans, de economische en sociale banden met Spanje zijn er sterker dan in het Catalaanse binnenland en de pro-onafhankelijkheid stem is er in de minderheid.
De nationalisten behaalden in heel Catalonië slechts 48% van de stemmen maar dat zorgt wel voor een meerderheid in zetels dankzij het electoraal systeem. In het Catalaanse binnenland, waar de meerderheid van de bevolking pro onafhankelijkheid stemt, weegt een stem proportioneel zwaarder door om een zetel te bekomen. De bedoeling van de initiatiefnemers is om de separatisten een spiegel voor te schuiven zodat het unilaterale pad op weg naar de Catalaanse onafhakelijkheid wordt verlaten. Tabarnia breekt het separatistisch discours door dezelfde argumenten als die van de nationalisten te gebruiken om aan te tonen dat er niet één maar twee heel verschillende Cataloniës bestaan, zowel economisch, politiek als sociaal.
– Catalonië buit ons uit. Tabarnia is de dichtst bevolkte, meest welvarende en economisch meest dynamische regio van Catalonië. 87% van de inkomsten van de Catalaanse regering komt uit het stedelijke en industriële deel van Tarragona en Barcelona. Slechts 59% hiervan wordt geinvesteerd in het imaginaire Tabarnia waar 6 miljoen van de iets meer dan 7 miljoen Catalanen wonen.
– We willen stemmen. Als de nationalisten vanuit een interpretatie van de grondwet beweren dat ze het recht hebben om in een referendum te stemmen over hun eigen lot dan heeft Tabarnia ook het recht om een volksraadpleging te organiseren.
– De corrupte Catalaanse politici hebben Tabarnia in een economische crisis gedompeld.
– Als Tabarnia de onafhankelijkheid uitroept, zal het bij de EU blijven behoren.
– Tabarnia, de Catalaanse Krim.
Mocht het zover komen dat de toekomstige Catalaanse regering verder aan de slag gaat met het onafhankelijkheidsproces heeft het burgerplatform alvast de levensvatbaarheid van een achttiende autonome regio bestudeerd. Volgens de artikels 142 tot en met 144 van de Spaanse grondwet mag een autonome regio zich niet afscheuren maar is de creatie van een nieuwe regio wel legaal.
Na de dood van dictator Franco werden Madrid en omgeving een eigen autonome regio omdat het economisch gewicht en het bevolkingsaantal in schril contrast stond met de rest van de regio Castilla-La-Mancha. Wijnregio La Rioja scheurde zich in 1982 af van Castilla-Y-Leon net zoals Cantabria en de provincie Albacete die zich in hetzelfde jaar afscheidde van Murcia om over te gaan in Castilla-La-Mancha. De verdienste van Barcelona Is Not Catalonia is dat het de verdeelde Catalaanse samenleving tot reflectie dwingt maar helaas met een pleidooi dat een eigen vlag en nog meer grenzen predikt.
De Catalaanse journaliste Emma Riverola schreef enkele dagen geleden in haar column in de krant El Periódico: Het wordt misschien tijd om een vlag uit te vinden voor de strijd tegen werkloosheid, sociale ongelijkheid en de overprijsde immobiliënsector om die precaire thema’s opnieuw in het maatschappelijke debat te brengen. Op die manier krijgen we mogelijk de hele bevolking achter één en dezelfde zaak.
Comentários